این آقای ویلفرد پارتو، اقتصاد دان ایتالیایی بود که اولین بار در سال 1895 با بررسی شرایط زندگی آن روزهای مردم ایتالیا به این نتیجه رسید که 20 درصد افراد جامعه ایتالیا، 80 درصد منابع ثروت را در اختیار دارند.
بعد از اینکه پارتو این مسئله را در یکی از مقالات خود مطرح کرد خیلی از دانشمندان آن روزها شروع به بررسی این اصل در حیطه مورد مطالعه خود کردند و کم کم به این نتیجه رسیدند که 20 درصد از چیزی غالبن مسئول 80 درصد نتایج آن است.
اصل 20/80 یا پارتو به تدریج به یکی از مفیدترین قوانین مدیریت زمان و زندگی و انرژی انسان ها تبدیل شد. شاید در بین کارهایی که هر کدام از ما در طول روز انجام می دهیم تنها 20 درصدشان اهمیت زیادی دارند و در واقع همان 20 درصد منشأ 80 درصد نتایج کارهای ما در طول روز هستند.
در مورد شخص من اصل پارتو را می شود به خیلی مسائل دیگر هم در زندگی ام تعمیم داد، مثلن 20 درصد آدم هایی که با من ارتباط دارند برایم 80 درصد آن 80 درصد بقیه اهمیت دارند یا 20 درصد مطالب و کتاب هایی که خوانده ام 80 درصد در ذهنم ماندگارند یا 20 درصد خریدهایی که می کنم 80 درصد به دردم می خورد. (:دی)
کشف این 20/80 های پارتویی برای من که نتایج مثبتی داشت، شما هم امتحانش کنید بد نیست.
عدد ماله داراهاست.وقتی چیزی نمونده 20% عین 80 %!
باز هم در نهایت 20% تأثیر 80% ی داره
تعبیرشو توی عشق یا یک رابطه عاطفی میدونین؟
با یه کم تحریف اینجوری می شه، آدم بهتره 80 درصد وقت و انرژی و فرصت ها و زندگیشو برای یه نفر بذاره، البته تا 100 هم جا داره
ما در هر چیز فقط «تقریبا» هستیم.
شاید اصلن هیچ واقعیت مطلقی وجود نداشته باشد جز اینکه همه چیز نسبی است و تقریبی.
البته نیازی به این غرب زدگی ها و دیگر پروری ها نیست.تزهای قشنگترش را ما توی کشور خودمون داریم:
"کارشناسها گفتند شانس برد ما 40% مال اونا 60%.ولی 40% ما خیلی بیشتر از 60% اوناست!"
سلطان علی پروین دامش برکاته