به بهانه روز تولد

نظریه انتخاب طبیعی که داروین آن را در حین مطالعه پیرامون نظریه فرگشت (تکامل تدریجی) ارائه نموده، صحبت از روند ایجاد تغییر در موجودات زنده می کند تغییراتی که در طول زمان باعث می شوند انواعی که با محیط ناسازگارند، حذف شوند و انواعی که تغییراتشان آن ها را با محیط طبیعی سازگارتر کرده است، جای آن ها را بگیرند. امروز با یک دورن کاوی روز تولدی مصداق های این انتخاب طبیعی را در بسیاری از عقاید و نظراتم پیدا کردم و هر چند این روند سازگاری اعتقادات با شرایط در مواقعی حرکت مثبت و مفید رو به جلو تلقی می شود ولی متأسفانه بیشتر مشکلات انسان از آن جا شکل می گیرد که می خواهد رنگ جماعت به خود بگیرد و با محیط همسو شود و بر خلاف ادعاهایش حتی وضعیت ارادی و خودآگاهش کمتر پیش می آید که در موقعیتی خاص که می طلبد جور دیگر فکر کنیم بر سر عقیده امان بمانیم. درست همین جاست که انسان های خاص و قوی و محکم و با اراده از دیگران جدا می شوند. انسان هایی که سال ها برای آن که چگونه بیاندیشند و چطور زندگی کنند فکر کرده اند و برای اینکه چه کسی باشند برنامه ریخته اند و اصلاً من اشان برای خودشان تعریف مشخصی دارد.

الآن که خوب به این 27 سال فکر می کنم همیشه دوست داشتم جزء این دسته باشم ولی هیچ وقت نبودم. هنوز تعریفی که از خودم دارم خیلی جاها نقص دارد و کامل نیست و هنوز شاید خیلی نمی دانم که می خواهم که باشم ولی آرزویم این است که زودتر از این بلاتکلیفی بی خودی رها شوم . تا بعد ببینم می شود رویش حسابی کرد یا نه !